Ze was denk ik een jaar of elf. Ze werd aan haar arm teruggebracht de kerkzaal in. Niet langer houdbaar in de overvolle zondagschool. Ze werd vooraan neergezet op één van de weinig lege stoelen, in haar eentje. Nog geen vijf seconden later zat ze al omgekeerd te seinen naar haar vriendinnetje die ook een speciaal plekje had gekregen. In de minuten die volgden, ging ze gewoon door met het seinen, alle acties van volwassenen ten spijt. Ze trok zich simpelweg niks aan van anderen. Ik besloot naast haar te gaan zitten. Ze wilde er niks van weten en draaide zich om. Even later probeerde ze weer te seinen, maar ik was duidelijk naar haar en dus keerde ze haar rug weer naar me toe. Toen ik even niet oplette rende ze naar achteren om aan tanchi[1] te melden dat ze weer naar de zondagsschool ging. Maar tanchi was resoluut, dus kwam ze weer naast me zitten, verongelijkt pulkend aan een wond op haar arm. Ik vroeg haar of het zeer deed. “ja” zei ze. Ik zei dat het me speet. Ze keek me aan en ik keek rustig in haar donkere ogen terug. Ze zag dat ik het meende. Ik vroeg: “Hoe heet je?”. “Sara”[2] zei ze. Ik zei: “Ik heet Erik”. Weer keek ze me aan en keek ik rustig terug. De pastor zei “amen” en vertelde dat de kinderen nog een lied zouden zingen wat ze in de zondagschool geleerd hadden. Zij mocht erbij staan en ik verdween weer naar de achterste rij. Terwijl ze daar zo vooraan stond zag ze mij achteraan staan. Opeens lachte ze en ze zwaaide naar me. En ik, ik lachte en zwaaide dankbaar terug.
Veel van de kinderen uit San Nicolas groeien op zonder perspectief en zonder ouderlijk gezag in hun leven. Vader is niet aanwezig en moeder werkt hard om een beetje rond te komen. Kinderen zijn vaak alleen en gaan van huishouden naar huishouden, soms bij oma, dan weer bij een tante of een buurvrouw. Eén van de kerken hier heeft een kidsministry. Iedere zondag worden een aantal van deze kinderen opgehaald om naar de kerk en de zondagschool te komen. Wij komen er graag en we hopen wat verschil te maken door er te zijn.
De vakantieperiode ligt alweer een tijdje achter ons, dus hoog tijd voor een update vanuit Aruba. Deze keer een geschreven update, omdat het opnemen van een video nu iets lastiger gaat. We hebben namelijk tien extra mensen in huis. Lekker druk en heel gezellig!
In de afgelopen maanden is er veel gebeurd. Terwijl we tijdens onze vorige update nog volop in de voorbereiding waren voor de Family Ministry School, ziet onze planning voor het najaar er nu heel anders uit. We hebben moeten besluiten om de school niet door te laten gaan. Dat had een aantal redenen. Allereerst kregen wij alle drie (Erik, Hanneke en Hielke) Covid. Hoewel we hier en daar stevige hoestbuien hadden en ons erg moe voelden, hebben we daar gelukkig verder niet heel veel last van gehad. Maar het duurde wel even voordat we weer helemaal beter waren. Vooral voor mij (Erik) heeft het echt even geduurd en ik heb ook mentaal een klap gekregen door het ziek zijn. Daardoor heb ik momenteel wat burn-out klachten. Ik moet dus even goed opletten wat ik wel en wat ik niet doe. Het gaat gelukkig al een stuk beter dan een aantal weken geleden, maar dit proces gaat wel even duren. Daarom hebben we besloten om onze werkzaamheden tot het einde van dit jaar te beperken tot een minimum. Willen jullie bidden dat ik voldoende kan uitrusten en dat ik nieuwe energie kan opdoen? Dank jullie wel. Verder hebben we de school afgezegd omdat we onvoldoende aanmeldingen kregen. Alle voorbereidingen leken goed te lopen, waardoor we nog vrij lang dachten dat de school gewoon door moest gaan, maar uiteindelijk werkt het niet als zich te weinig studenten aanmelden en dat was het geval. We hadden ook gerekend op een vrijwilligersteam vanuit Florida dat ons zou komen helpen met een aantal praktische voorbereidingen. Maar die konden op het laatste moment niet komen vanwege Covid en mede daardoor konden we huisvesting die we nodig hadden ook niet voldoende op orde brengen om alle mensen te kunnen opvangen. Als klap op de vuurpijl werd het busje dat we op het oog hadden onder onze neus verkocht aan iemand anders. Uiteindelijk was het daardoor heel duidelijk dat het niet de bedoeling was om de school nu te draaien.
In de tussentijd hebben we ook de eerste bananen geoogst van onze eigen bananenboom!
In overleg met de schoolleiders (Frank & Elsbeth) hebben we alles afgezegd. Frank & Elsbeth besloten toch naar Aruba te komen, uiteraard samen met hun kinderen en Jop & Emilia. Emilia helpt Elsbeth met de kinderen en haar man Jop werkt vanuit hier. Dat gaat gemakkelijk omdat het bedrijf waar Jop voor werkt ondersteuning verleent aan een aantal Amerikaanse bedrijven. Voor hem is het dus extra handig dat hij nu in dezelfde tijdzone aan het werk is als de klanten van zijn werkgever. Toen Frank & Elsbeth besloten hadden om toch naar Aruba te komen, hebben ze nog gezocht naar een eigen plek waar zij konden verblijven, maar dat bleek niet eenvoudig. Dus uiteindelijk hebben we besloten dat ze bij ons konden verblijven. In de aankomende maanden zullen we met elkaar optrekken, en het werk hier verder opbouwen en uitvoeren. Wat een zegen om extra mankracht hier te hebben en er een tijdje niet alleen voor te staan.
In de tussentijd stond het werk niet stil. Hanneke en ik hebben bij een kerk een cursus luisterend bidden mogen geven. Thema’s die voorbijkwamen waren: God’s liefde voor ons, Manieren waarop God spreekt, Get ready, en De praktijk. Wat was het bijzonder om de honger te merken naar meer van God. Eén deelnemer zei achteraf tegen mij: “Ik heb zoveel geleerd, deze avonden hebben mijn leven veranderd. Nu weet ik dat God een relatie met mij wil hebben.” We zijn er dankbaar voor dat God door ons heen wil werken om mensen dichter bij God te brengen. We hopen in de toekomst deze cursussen opnieuw te kunnen geven. In de afgelopen tijd heb ik een aantal counselingstrajecten afgerond. Een paar stopten iets eerder dan gepland omdat ik ziek was, maar de meesten heb ik op een goede manier af kunnen ronden. Eén van de cliënten kreeg na onze gesprekken zijn familie (die helemaal uit elkaar lag) op bezoek. Van tevoren keek hij er naar uit, maar vond hij het ook wel spannend hoe dit zou lopen. Toen ik hem achteraf vroeg hoe het was gegaan, zei hij: “Het was heel leuk, de gesprekken hebben me geholpen om met de situatie om te gaan.” Wat een zegen dat hij door de gesprekken meer handvatten heeft gekregen, waardoor het bezoek goed verliep.
Aan het begin van deze update vertelde ik van het busje dat onder onze ogen werd verkocht aan iemand anders. Dat was niet het einde van het verhaal! Want een paar weken later kwamen we alsnog een geschikte bus tegen en die staat inmiddels hier voor de deur! Het is een mooie 9-persoons bus uit 2017, waar we de komende jaren mee verder kunnen en… hij is afbetaald. Dankzij bijdragen vanuit het Diaconaal Steunfonds (DSF) van de CGKZwolle, een aantal kerkleden en zakelijke relaties, konden we de bus kopen en de verzekering voor het eerste jaar betalen. Zo bijzonder, hoe de Here door al deze mensen heen heeft gewerkt om het werk van YWAM Aruba verder op gang te helpen! De bus wordt inmiddels al goed gebruikt en we hopen over een tijdje een video te maken waarin dat ook voor jullie zichtbaar wordt.
Als laatste nog even een korte update van ons persoonlijk. Zoals jullie vast wel gemerkt hebben, konden we het dit jaar niet volhouden om iedere maand een update op onze website te plaatsen. Sorry daarvoor! We weten dat een aantal van jullie erg met ons meeleven en graag goed op de hoogte blijven. Maar omdat we steeds meer werk hebben hier en we zelf ook graag gezond blijven, kiezen we ervoor om onze updates in het vervolg eens per twee maanden op de website te plaatsen. We blijven verder wel op dezelfde manier werken, zodat onze updates ook achteraf terug te zien zijn op onze website. Dank jullie wel voor al jullie steun. We genieten erg van berichtjes tussendoor of van (onverwachte) post. Die komt soms pas maanden na het versturen binnen, maar dat maakt het plezier voor ons niet minder. Wij bidden regelmatig voor jullie. Hoewel we niet in Nederland zijn en even bij mensen langs kunnen gaan, is dit wel iets wat we kunnen doen en we doen dat graag! Willen jullie voor ons blijven bidden? Pionieren in een ander land is vaak niet eenvoudig en we missen het dat we (vanwege de verblijfsvergunningen) niet naar Nederland kunnen. We kunnen jullie gebed dus goed gebruiken. Verder gaat het goed met ons. We zijn dankbaar voor het werk dat we mogen doen. Jorian doet het fantastisch in Nederland en Hielke is flink op stoom met het afronden van zijn school hier. We zijn trots op allebei! Jorian wordt komende donderdag 21 jaar, op 21 oktober ’21. 😉 De verjaardagen van Hielke (hij werd 18 op 23 augustus!!) en Hanneke vielen in het water, maar we hopen ze op de 24e te vieren op het strand met vrienden van hier. 🙂 Dan vallen ze letterlijk in het water!
Dit was de update voor nu, hieronder vindt je nog wat foto’s. We hopen de volgende keer weer een filmpje te maken.
Hielke is 18!!
Een beetje een treurige 18e verjaardag…
We leren papiamento in de kerk!
Lol met oogjes… 🙂
Lol met oogjes… 🙂
Joepie! We gaan onze verjaardagen vieren op het strand
Hielke balanceert van alles. Hier een luizenkam.
Hielke balanceert van alles. Hier twee geo driehoeken en een gradenmeter.
Blue blijft geweldig!
We zien veel cactussen, maar sommige zijn echt mooi gevormd!
Om jullie iets meer achtergrond mee te geven van wat we allemaal doen, hebben we een overzicht gemaakt van alle opbouwwerkzaamheden waar we mee bezig (geweest) zijn. We zijn blij en dankbaar dat we, ondanks de situatie in de wereld, nog steeds goede stappen kunnen blijven zetten in de opbouw van het werk dat hier zo nodig is.
In de afgelopen maanden hadden we de eer om een DTS outreach team van YWAM Heidebeek te mogen ontvangen. In de tijd dat dit team op onze basis verbleef, hebben zij aan honderden mensen in Aruba een stukje van Gods liefde laten zien. Ze hebben geholpen bij een voedselbank, een buurt centrum, een rehab centrum en verschillende kerken. Ze hebben activiteiten georganiseerd voor kinderen en jongeren. Ze hebben in de tuin gewerkt van een kampterrein en van onze YWAM basis. Ze hebben in onze buurt en op een paar stranden vuilnis opgeraapt, op straat geëvangeliseerd, voor mensen gebeden en uit de Bijbel (voor)gelezen. Het was een enorme zegen om dit team voor een tijdje bij ons te hebben. Onderstaan video geeft een kleine indruk van wat ze allemaal gedaan hebben. Veel kijkplezier!
Outreach team YWAM Heidebeek Vanaf begin december hebben we een DTS outreach team vanuit Nederland op bezoek gehad. En wat was het een enorme zegen om ze bij ons te hebben! Soms was het best uitdagend om met meer dan 12 mensen (ook een paar gasten) in ons huis te leven, maar we hebben er erg van genoten. Binnenkort verschijnt er een outreach video (door Jorian gemaakt). Die delen we dan graag met jullie!
Ministries Met de hulp van het outreach team konden we in korte tijd veel meer bereiken. Het team heeft geholpen in verschillende kerken, met preken, getuigenissen delen, kinderwerk, jongerenwerk, en aanbidding. Daarnaast hebben ze geholpen bij de lokale voedselbank, een buurtcentrum en een afkickkliniek. Ook hebben ze vuilnis opgeraapt in de buurt en op het strand, hebben ze op straat ge-evangeliseerd en gebeden voor mensen en hebben ze in de stad hardop uit de Bijbel gelezen. Met al deze activiteiten heeft het team veel mensen in Aruba weten te bereiken met Gods liefde. Bij een aantal activiteiten zijn wij meegegaan en het was een zegen om te zien hoe God aan het werk is op het eiland.
Nog meer.. In de tussentijd ging ons andere werk ook gewoon door. Hanneke is begonnen met taallessen voor twee nieuwe groepen vluchtelingen. En ze kon ook beginnen met een Nederlandse gespreksgroep voor oud-studenten uit eerder groepen waar aan ze taalles heeft gegeven. Het mooie is dat deze gespreksgroep door haarzelf georganiseerd wordt. Dat betekent dat ze de mogelijkheid heeft om het evangelie met deze mensen te delen. Naast deze werkzaamheden hebben we in de afgelopen maanden onze contacten met medewerkers van verschillende organisaties (zoals Teen Challenge Aruba) kunnen verdiepen. We zijn er dankbaar voor!
Hiep, hiep, hoera!!! We hebben een zakelijke bankrekening voor YWAM Aruba. Na 1,5 jaar hard werken heeft God ons gezegend met een aparte bankrekening. Voorlopig wordt deze bankrekening alleen gebruikt om fondsen te werven voor de stichting (niet voor ons levensonderhoud). Hiermee wordt het voor ons een stuk gemakkelijker om de financiën van YWAM Aruba te gaan scheiden van onze eigen financiën. We hopen dat daarmee in de toekomst de stichting financieel zelfstandig kan gaan draaien. Mocht je er vragen over hebben wat dat betekent, dan leggen we dat graag een keer persoonlijk aan je uit. En als wij meer nieuws over het vervolg hebben, dan komen we uiteraard naar jullie toe.
Dit was het voor nu. Vergeet niet om onze laatste update video (hieronder) ook nog even te bekijken.
