En dat was kerst…

We hopen dat jullie allemaal fijne kerstdagen hebben gehad. Wij wel! We hadden prachtige kerkdiensten waar we de komst van Jezus mochten vieren. Ook hebben we het gezellig gehad met familie. Maar, het was ook wel een beetje een rare onderbreking in deze tijd voor voorbereiden op ons vertrek.

We hebben veel gedaan in de afgelopen weken. Allereerst hebben we een gave fotoshoot meegemaakt in de bittere kou. Dat lijkt misschien wat tegenstrijdig, maar het was echt zo. Bijgevoegd vinden jullie een stukje resultaat en bekijk ook vooral de video die Jorian erover maakte. Dank aan Hanneke Bloem voor de leuke tijd en het schieten van deze mooie plaatjes. We zijn er erg blij mee!

Twee weken geleden hebben we na heel veel uitzoekwerk van de leerplichtambtenaar vrijstelling van geregeld schoolbezoek gekregen voor de jongens! En samen met het Greijdanus hebben we voor beide jongens hun onderwijsprogramma kunnen opstellen en vaststellen. Wat een zegen!

Inmiddels hebben we ook allebei ons werk afgerond. Hanneke heeft afscheid genomen bij Red een Kind en Erik bij Stichting Ontmoeting (de laatste lopende opdracht via Come2Gather). En om dat we ons allebei goed thuis voelden op die plekken, was dat best even slikken. We hebben het allebei als bijzonder ervaren dat we in de afgelopen jaren samen mochten werken met mensen die willen omkijken naar andere mensen, die het op allerlei verschillende manieren goed kunnen gebruiken om een steuntje in de rug te krijgen.

Verder gaan de voorbereidingen zoals we ze gepland hebben en dat is heerlijk. Maar we lopen natuurlijk ook tegen dingen aan die je niet in een activiteitenplan kunt stoppen. In onze hoofden gebeurt er veel. We voelen inmiddels de spanning toenemen: waar komen we terecht, zullen ze ons wel leuk vinden, wat eet je daar en meer van dat soort praktische vragen passeren de revue. Heel logisch en gelukkig kunnen we het er met elkaar over hebben en lukt het goed om de boel een beetje te relativeren. En tegelijkertijd is het soms ook gewoon even veel, wat dan resulteert in even kortaf doen of hoofdpijn. Niets menselijks is ons vreemd en het hoort er allemaal bij. Gelukkig gaat dat ook snel weer voorbij en genieten we van de bijzondere tijd die we als gezin mogen doormaken.

Komende week gaan we verder met opruimen, inpakken, schoonmaken, afscheid nemen en meer van dat soort dingen. Het is een bijzondere tijd. Een beetje alsof je gaat verhuizen, maar toch ook weer niet. We kunnen het eigenlijk niet goed omschrijven, we weten alleen dat het wat raar voelt.

Goed, we houden jullie op de hoogte. Voor nu nog even met deze tekst, maar nieuwe filmpjes staan op de planning!

We wensen jullie allemaal een goede jaarwisseling!

Plannen, opruimen en zenuwen

Zoals de titel van dit stukje al doet vermoeden zijn we op dit moment druk bezig met het plannen van alles wat we nog moeten doen voor we weg kunnen, met het opruimen van ons huis en met zenuwachtig zijn.  🙂

Plannen lukt aardig. In de keuken hangt inmiddels een overzicht van alle dagen die we nog hier zijn. Best een hoop te doen, maar als het zo in een overzichtje staat dan komen we er wel uit. Stapje voor stapje!
En natuurlijk hangt er, naar een goede Walinga-traditie, ook een afstreeplijst!

Opruimen hoort er ook bij . We hebben al menig ritje naar de kringloopwinkel en de Rova achter de rug en we zijn nog niet klaar! Ook de mailboxen en de documenten in de computer ontkomen niet aan onze opruim-woede! Ik moet zeggen, het is eigenlijk heerlijk om te doen. Je krijgt ruimte in je huis, maar ook in je hoofd. Zo langzamerhand begint ons vertrek dichterbij te komen en dan is het fijn om dingen af te kunnen sluiten en los te laten. Een bijzonder proces, wat misschien wel alleen mogelijk is als je ook echt voor langere tijd weg gaat van huis en haard. Bijzonder om mee te mogen maken.

Aan de andere kant wordt alles nu ook steeds concreter, en dat brengt ook de nodige spanning met zich mee. Het autisme in ons huishouden wordt hierdoor steeds duidelijker zichtbaar. De onduidelijkheid over het komende half jaar geeft best wel stress. Toch is het zo gaaf om te merken dat we alle vier hierdoor gedwongen worden om ons vertrouwen op God en op elkaar te stellen. Een hele uitdaging, en ook iets wat niet in één keer klaar is. Steeds opnieuw moeten we tegen elkaar en tegen onszelf zeggen dat we de spannende dingen over mogen laten aan God. Soms lukt dat, soms niet. Gelukkig kunnen we ook op elkaar vertrouwen en we kijken er naar uit om met z’n vieren te zijn, samen alle onduidelijkheden te lijf te gaan en er wat van te maken.

Vandaag is het nog 38 dagen tot aan ons vertrek. De komende weken gaan we rustig aan door met alle voorbereidingen en afrondingen. Er staan nog leuke dingen op het programma: een fotoshoot door Hanneke Bloem (foto’s komen zeker op deze website terug!), logeerpartijtjes, avondjes uit met vrienden en een afscheidsfeestje. Voor Erik en mij ook nog gewoon werk en voor de jongens nog gewoon school. (Dat laatste valt volgens de jongens overigens niet in de categorie leuke dingen…)
We proberen om tussendoor ook nog wat dagen vrij te houden om weer een beetje bij te tanken en te voorkomen dat we totaal gestresst in het vliegtuig stappen. Hopen dat dat lukt!

We  houden jullie op de hoogte!

Hanneke

Onder de pannen!

Alweer een mooi bericht! We hebben mensen gevonden die op ons huis willen passen als wij weg zijn. Een paar dagen geleden konden we kennis maken en ons huis laten zien. Zij hebben precies in de periode van januari tot half juni een plek nodig ter overbrugging, voordat zij in hun nieuwe stulpje kunnen trekken. Zij zijn er erg blij mee en wij natuurlijk ook!

Grote stappen!

Wauw, deze week zijn we rijk gezegend!

Florien Tolner gaat met ons mee om de jongens te begeleiden! Wat een geweldige verrassing!

We zijn super blij dat ze mee gaat, vooral omdat ze zo’n mooie, gave, enthousiaste jonge vrouw is! Wat een zegen dat God haar in het hart heeft gegeven om met ons mee te gaan!
Interessant detail; ze heeft zelf ook haar DTS in Orlando gedaan!

Als je meer over haar wilt weten, ze krijgt ook een eigen tabblad op deze website. Wordt vervolgd!

Verder, en niet geheel onbelangrijk: onze visa zijn goedgekeurd!  Ook hierin zien we zo duidelijk de zegen van God op ons avontuur. Dinsdag hadden we al mooie nieuwe pasfoto’s laten maken, in een speciaal Amerikaans formaat.
Donderdag morgen waren we al heel vroeg op pad om op tijd en Amsterdam te zijn voor ons interview. Na alle veiligheidsmaatregelen keurig te hebben opgevolgd mochten we uiteindelijk een heel kort interviewtje hebben met een kribbige Amerikaan die ons na twee vragen al meedeelde dat de visa ‘approved’ werden.  Whoehoe, we mogen het land in!
Daarna hebben we lekker een eind langs het strand gelopen en genoten van cappuccino en warme chocomel met slagroom en mini-marshmallows. 🙂