Week 2 is voorbij en het was geen gemakkelijke week!
Maandag kregen we te horen dat onze lieve oma(ma) Riemer was overleden. Ze mocht op de leeftijd van 92 jaar naar haar Vader gaan en ze is daar met gejuich ontvangen!
Wat zullen we haar missen!
We zijn ongelofelijk dankbaar voor alles wat ze voor ons heeft betekend en ook voor het feit dat ze zonder lijden het einde van haar leven hier op aarde heeft bereikt. Al die tijd heeft ze in haar eigen huis kunnen wonen. Dat heeft veel gevraagd van haar kinderen, in het bijzonder van onze eigen moeder Tine.
Mam, we zijn zo trots op alles wat u voor oma hebt gedaan. We weten dat u het niet alleen gedaan hebt. Ook uw broers, zussen, Elise en Marieke hebben veel voor haar gedaan. Maar toch willen we u hier in het bijzonder bedanken, dat mag wel he, als trotse kinderen… We houden van u!
Wat is het raar en onwerkelijk om dit van zo’n afstand mee te maken. We zouden graag even bij familie zijn, verdriet delen, elkaar een knuffel geven, bij elkaar zijn en herinneringen ophalen. Dat kan nu niet, en dat missen we erg.
Morgen (zaterdag) zal oma begraven worden. We staan vroeg op om de dienst live te kunnen volgen. Dat zal wel raar zijn, maar zo zijn we er toch een beetje bij.
We willen graag iedereen bedanken die ons een berichtje heeft gestuurd naar aanleiding van oma’s overlijden. We hebben niet op iedereen kunnen reageren, maar weet dat we het zeer hebben gewaardeerd!
De week was ook niet makkelijk omdat de eerste glans en nieuwigheid er een beetje vanaf was. Dan ga je tegen dingen aanlopen die eigenlijk helemaal niet leuk zijn. Zo zit ons schema heeeeel vol en hebben we geen tijd voor elkaar als gezin of om gewoon eens even niets te doen. Gelukkig bleek dat het niet aan ons (gekke Nederlanders…) lag, maar dat de andere gezinnen in onze klas er ook last van hebben. Daardoor heeft Erik vandaag samen met een andere vader met de schoolleiding kunnen praten er ze begrepen wat er aan de hand was. Ze zijn direct naar een oplossing gaan zoeken, en daar zijn we heel blij mee en dankbaar voor.
En tot slot waren we deze week allemaal in meer of mindere mate ziek. Iedereen had wel wat last van z’n keel, maar Hanneke heeft twee dagen in bed doorgebracht met koorts en een pijnlijk lijf. Niet leuk, zeker niet omdat de lessen van deze week bijzonder gaaf waren. We zijn in 1 week de hele bijbel door gegaan en hebben zo bijzondere ontdekkingen mogen doen over de grootheid en de goedheid van God. Het werd steeds duidelijker dat hij een God is die graag een echte relatie wil met ons. Zo graag zelfs dat hij bereid is om ons tegemoet te komen in dingen die wij belangrijk vinden. Hoe bijzonder is dat!
Nu is het weekend. Zal wel een raar weekend worden, maar hopelijk hebben we ook de kans om een beetje uit te rusten en weer wat bij te tanken.
Veel zegen allemaal!
