Ik mocht weer rijden voor de tienerclub. Eerst zou ik alleen Hielke en een zoon van onze gasten halen en brengen. Er waren deze keer namelijk maar heel weinig tieners uit San Nicolas gekomen. Maar uiteindelijk moesten er toch nog twee meisjes naar huis gebracht worden in San Nicolas. Dus met mij vier kids in de bus, snel de jongens afleveren bij ons huis in Savaneta en vervolgens door naar San Nicolas. Het eerste meisje was al snel thuis. Met een korte groet verdween ze achter het hek van het huis. Ik bleef achter met Anna[1]van veertien. Zij woont helemaal achterin, dicht bij de cunuc[2], zo’n 10 minuten rijden van waar we op dat moment waren. Het grootste gedeelte van de rit was het stil. Ik had haar gevraagd om me de weg te wijzen, wat ze letterlijk deed; vinger naar rechts als we naar rechts moesten en vinger naar links als we naar links moesten. We kwamen aan bij haar huis; donker, niemand thuis. Ze had geen sleutel. Toch maar even controleren. Ik had beloofd te wachten. Ze kwam terug zonder resultaat. “Ik denk wel dat ik weet waar mijn moeder is”, zei ze. Ik zei: “prima, dan rijden we daar heen.” Het was weer stil en het wegwijs-ritueel werd herhaald. We reden grotendeels dezelfde weg terug als hoe we gekomen waren. Ik vroeg: “Maak je je zorgen over je moeder?” “Niet altijd” antwoordde ze. Terwijl ze het uitsprak slaakte ze een zucht. “We gaan haar vinden”, zei ik. Ze antwoorde niet.
Even later kwamen we aan in de Village, in de straat van een auntie. Eerst zag ze daar haar iets oudere broer lopen. “Hé wat doet hij hier”, was haar reactie. En vervolgens: “Ik hoef niks met hem.” En dus gingen we weer door.
Haar moeder bleek niet bij auntie te zijn. Maar auntie dacht wel te weten waar haar moeder was; bij haar stiefvader. Dus wij terug in de bus, het wegwijs-ritueel herhaalde zich andermaal. Weer op weg naar achterin, nog dichter bij de cunuc.
Bij stiefvaders huis bleek haar moeders auto inderdaad voor de deur te staan. Anna haalde zichtbaar opgelucht adem. “Dankjewel” zei ze terwijl ze al half uitstapte. Ik zei tegen haar: “Ik blijf wachten tot je veilig binnen bent. Ga maar snel”. En weg was ze.
[1] Gefingeerde naam.
[2] De cunucu is het buitengebied.
Foto van Pixabay.