Op maandag en donderdag ga ik (Hanneke) ’s morgens heel vroeg zwemmen bij baby Beach, helemaal op het zuidelijkste puntje van het eiland. Vandaag vloog er een helicopter van de kustwacht over en bleef in het gebied om ons heen rondcirkelen. Mijn medesporters en ik vonden het een mooi gezicht en we zwaaiden. Wel vroegen we ons af waarom de helicopter in dit gebied bleef cirkelen. Dat werd even later duidelijk.
Een vriend van ons was gaan wandelen terwijl wij aan het zwemmen waren en bij een strandje iets verderop zag hij een leeg bootje op het zand liggen met wat lege jerrycans ernaast. Er waren voetstappen te zien vanaf het bootje, landinwaarts. Het waren de voetstappen van vluchtelingen uit Venezuela.
Terwijl ik in het water zwom en genoot van de zonsopgang werden zij door de kustwacht opgejaagd. Later hoorden we dat er in ieder geval drie waren opgepakt en in de gevangenis waren gezet. De anderen zullen zich in het desolate landschap van zuid Aruba hebben verstopt. Ze hebben in het donker, in een klein bootje, een overtocht gemaakt van 26 kilometer over een ruige zee. Ze hebben daarna, gedeeltelijk ook in het donker, door een onbekend gebied met allerlei cactussen en stekelbossen gelopen, opgejaagd door het zoeklicht van de kustwacht. En al eerder daarvoor hebben ze alles achter zich gelaten in de hoop te kunnen overleven.
Als ik nu een helicopter zie zwaai ik niet meer. Ik vouw dan mijn handen en mijn hart huilt.
Foto: Wikipedia