Iedere zaterdag ben ik in de Hub te vinden. Dit is een lunchroom en wijkcentrum tegelijkertijd, van waaruit we veel van onze missionaire activiteiten uitvoeren. Inmiddels komen er iedere zaterdag meer dan 50 mensen van de straat naar toe voor een warme maaltijd, brood, soep en wat drinken. En zoveel als mogelijk maken we een praatje en bidden we voor de mensen die komen. Hoewel ik dat een paar jaar geleden niet gedacht zou hebben, geniet ik ervan om er iedere zaterdag voor deze mensen te zijn en deze mensen iets van God’s liefde te laten zien. Niet door te zoeken naar mensen die hier en nu hun leven aan Jezus willen geven, maar gewoon door aanwezig te zijn, te luisteren, te helpen en mensen echt te zien voor wie ze zijn. En doordat ik iedere zaterdagochtend aanwezig ben heb ik het voordeel dat ik de mensen die komen goed leer kennen.
Zo is daar Bernie[1], een man op leeftijd die is opgegroeid in de Bronx, en mij steevast groet met: “My man!”. Nu leeft hij al jaren in zijn huis in San Nicolas zonder echte daginvulling en met een pensioen dat niet voldoende is om de rekeningen van te betalen. Het maakt hem erg eenzaam en het gevolg is dat hij veel op straat loopt, op zoek naar eten en momenten van gezelschap. Ik kom hem vaak meerdere keren per week tegen, op zaterdag bij de Hub en op dinsdag bij de Gospel Hall. Hij krijgt dan wat eten en Iedere keer dat ik heb tegenkom vraagt hij om gebed. Ook de gasten die ik regelmatig meebreng naar de Hub worden aangeklampt voor een praatje en voor gebed.
Toen ik laatst naast Bernie ging zitten en zei dat ik het fijn vond om hem iedere keer bij de Hub te zien, keek hij mij vol verwondering en met een schuine glimlach aan. “Weet je”, zei hij, “Het eten is fijn, maar uiteindelijk kom ik hier maar voor één ding. Dat jullie naar mij willen luisteren en dan voor mij willen bidden, dat geeft mij een boost voor de hele week. Dat is belangrijker dan het eten en dat is waar ik voor kom.” Toen ik hem vertelde dat wij het niet allereerst zijn die hem zien, maar dat God hem werkelijk wil zien, knikte hij; “Het is echt bijzonder dat God aan mij denkt, dat voel ik hier en ik ben er dankbaar voor.” Ik knikte en gaf hem een schouderklopje. Terwijl ik opstond hoorde ik Jezus zacht tegen hem zeggen: “My man!”
[1] Gefingeerde naam Photo by nappystudio on Unsplash
Ik[1] werk in een ministry met vrouwen die werken in de prostitutie. We organiseren middagen voor hen met een leuke activiteit en creëren een plek voor hen waar ze gezien worden voor wie ze zijn. Op een dag kwam er een jonge vrouw binnen. Ze kwam met anderen die we eerder hadden gezien, maar ze leek erg gesloten. Ze had haar armen de hele tijd voor zich gekruist, leunde beschermend achterover en keek ons met voorzichtige ogen aan. Ze sprak niet en toen de activiteit voorbij was, ging ze stilletjes weg. Ik bad dat ze de volgende week terug zou komen, maar ik was er niet zeker van dat ze dat zou doen. Gelukkig deed ze dat en de tweede keer was het al anders dan de eerste keer. Ze lachte een beetje en deed met een meer open houding mee aan de activiteit. Ze liet zelfs fysiek zien dat ze meer op haar gemak was. Toen ze deze keer vertrok, kreeg ik de ‘verplichte’ kus op de wang. Het deed me glimlachen. Sindsdien kwam ze elke dinsdag. Ze werd meer open, vertelde ons over haar worstelingen in het werk dat ze doet, vertelde ons over haar familie en haar kinderen en over haar dromen voor de toekomst. Ze ontspande zich steeds meer, opende zich, en kon meer kwetsbaar zijn. Ze vertelde dat ze over twee weken zou vertrekken (De vrouwen zijn hier maar drie maanden, daarna moeten ze vanwege werkvergunningen terug). We wilden haar tijdens de laatste activiteit waar ze aan zou deelnemen gedag zeggen, maar er was die dag geen elektriciteit in de stad, dus moesten we die middag annuleren.
Een paar dagen daarna zag ik een tekst in de WhatsApp-groep die we met de vrouwen hebben. Ze had ons een foto gestuurd met de zin ‘Ik ben thuis’. De foto was van haar, met haar jonge zoon. Ze lachten.
Ik geloof dat ze de liefde van God heeft gezien tijdens een heel moeilijke tijd in haar leven. En ik geloof dat er daardoor iets voor haar is veranderd. Dat geeft me hoop! Voor haar, voor de andere vrouwen die ik mag ontmoeten en voor iedereen in het algemeen. God kan en zal door verandering het leven van mensen ten goede keren!! Ze hoeven Hem alleen maar te ontmoeten.
[1] Deze blog is geschreven door Hanneke. Ana is een gefingeerde naam. Photo by Jordan Whitt on Unsplash
Een nieuwe update van ons. Deze keer starten we met verdriet dat ons raakte in de afgelopen weken. Vorige week werden we geconfronteerd met het overlijden van een jongere zus van goede vrienden van ons. Hun zus was nog maar 41 jaar oud, getrouwd en moeder van twee jonge kinderen. Dat raakt en we leven met onze vrienden mee. Hoewel we contact hebben gehad in de afgelopen week en de begrafenis op afstand konden volgen, is Nederland dan opeens weer heel ver weg.
We werden ook geconfronteerd met een groot verkeersongeluk in Arusha, Tanzania. Een vrachtwagen met kapotte remmen reed daar op verschillende andere voertuigen in. Daarbij is een busje met 19 YWAM-ers, studenten van een master in leadership, vol geraakt. 11 van hen zijn overleden en verschillende anderen liggen nog in ziekenhuizen. Onder de mensen die overleden zijn waren de basisleider en trainingsleider van YWAM Arusha en verschillende andere YWAM leiders.
Zoals jullie zullen begrijpen heeft dit ongeluk veel impact op iedereen die aan YWAM verbonden is, en ook op ons. Hanneke en ik kennen verschillende mensen die direct of zijdelings geraakt zijn door dit ongeluk. Voor onze vrienden Christiaan en Tineke is dit in het bijzonder een moeilijke tijd. Zij verloren in november een YWAM-vriend (mede student in Chris zijn masters opleiding) door een auto-ongeluk, en ze kennen 8 van de mensen die zijn overleden in het ongeluk van afgelopen zaterdag persoonlijk. Dit hakt er behoorlijk in voor hen.
Ook op de YWAM basis in Arusha, Tanzania heeft het ongeluk een enorme impact. Direct na het ongeluk waren er mensen ter plekke die in een andere bus zaten. Zij hebben eerste hulp verleend waar dat nog kon, maar deze mensen en veel stafleden van YWAM Arusha zijn persoonlijk geraakt en getraumatiseerd. Binnen YWAM wordt er gelukkig goed op het ongeluk gereageerd. Verschillende leiders vanuit verschillende delen van de wereld en een eerste crisis response team waren binnen een paar dagen ter plaatse. Via deze link kunnen jullie meer informatie vinden over het ongeluk: https://ywam.org/update-bus-accident-in-tanzania. Dit ongeluk laat flinke sporen na en ook in de komende tijd zal er nog veel hulp nodig zijn. Omdat Erik veel ervaring heeft met trauma hulpverlening is hij gevraagd om in de loop van april twee weken naar Tanzania te komen. In de eerste week dat hij er is zal ook het YWAM Family Ministry Forum voor Africa plaatsvinden. Hieraan kan hij mogelijk een bijdrage leveren, maar hij is in die twee weken in ieder geval beschikbaar voor trauma counseling. Deze reis neemt logischerwijs de nodige kosten met zich mee. Als je daaraan een bijdrage wilt leveren, kun je een donatie overmaken naar onze bankrekening, of via één van de kanalen hier.
Er is ook nog ander nieuws. Aanstaande donderdag aan we een fondsenwervingscampagne starten voor La Sala. La Sala (Spaans voor woonkamer) is een project waarin we een veilige plek willen creëren voor vrouwen die werken in de prostitutie in San Nicolas. We willen hiervoor een pand kopen dat uitermate geschikt is, midden in de buurt waar de vrouwen werken. Om zeker te weten dat dit een goede stap was hebben we veel voorwerk gedaan. Uiteraard hebben we alles besproken met ons bestuur, maar we hebben ook contact gehad met de makelaar, met de bank en we hebben een bouwkundig rapport over het pand op laten stellen. Het pand is technisch in goede staat en geschikt om te verbouwen naar hoe we het willen hebben. Verder hebben we veel voorwerk gedaan voor het werven van fondsen. We hebben een webpagina klaargemaakt en verschillende fondsenwervingsaccounts geregeld in Nederland en de Verenigde staten. Maar, we kunnen dit niet zonder (jullie) hulp! Sowieso is het fijn als je vanaf donderdag (voor jullie waarschijnlijk vrijdag) de informatie die we met jullie delen verder wilt verspreiden. Dat helpt al enorm! Maar wellicht wil je om ons te helpen ook wel een actie starten in je kerk, op je werk, in je familie, met je vrienden of in de buurt. Dat kan allemaal en we zouden het heel fijn vinden. Als je dat wilt, stuur Erik dan even een appje of een mailtje. Dan pakken we dit met jullie op. Dankjewel alvast!
Wat heel fijn is, de La Sala koffieochtenden zijn al begonnen. Afgelopen dinsdag heeft het team samen met onze vriendin Marja armbandjes gemaakt met de vrouwen. Het was een fijne ochtend en tegelijkertijd kwamen we erachter dat we deze momenten beter naar de middag kunnen verschuiven. Dat doen we dus gelijk vanaf aanstaande dinsdag. Het thema is dan Gemaakt om te dromen. Wat een mooie gelegenheid om deze vrouwen iets mee te geven van hun echte waarde!
We bekijken ook of we een nieuwe Marriage Course kunnen organiseren. Deze keer willen we hem weer samen met onze vrienden Randy & Quilin organiseren. Voor ons weer spannend, want deze keer wordt het een Spaanstalige Marriage Course. Omdat wij geen Spaans spreken, hebben we hen gevraagd of zij mee willen helpen.
Naast alles hierboven gaan alle andere activiteiten ook gewoon door. De voedselministeries aan daklozen en verslaafden (ambulanten), aan de vrouwen in prostitutie en aan de families gaan gewoon door, net als veel netwerkgesprekken en contacten met veel verschillende mensen die willen komen of een bijdrage aan het missiewerk willen leveren. Het is veel, maar we doen het ook met veel liefde.
Met onszelf gaat het gelukkig goed. Er is veel werk te doen, maar we genieten ook elke dag van dat we dit mogen doen en we voelen ons gezegend dat we hiervoor geroepen zijn. We wachten nog op Hanneke’s nieuwe verblijfsvergunning, maar Hielke heeft inmiddels zijn verblijfsvergunning voor de komende twee jaar binnen. Dat geeft rust om te bekijken welke weg hij het beste kan gaan bewandelen.
Dit was weer de update van deze keer. Willen jullie voor ons blijven bidden? Deze missie is niet van ons. Het is een missie van God die we samen met jullie mogen uitvoeren. Dank jullie wel voor alle steun!
