In onze tuin staat een milkweed plant. Dit is de enige plant waarop de Monarch vlinder eitjes legt. Deze eitjes worden rupsen en deze rupsen eten zich helemaal rond aan de plant. Wanneer ze voldoende hebben gegeten verpoppen ze zich in een prachtige pop, groen met een goud randje. Het potentieel is daar en we weten dat als de pop het acht dagen op rij overleeft, er een prachtige vlinder uit komt. We hebben het zien gebeuren. Zo mooi!
Maar we zagen ook verschillende keren dat de pop was aangevreten door vliegjes. Het mooie en beloofde potentieel werd nooit geboren. En eerlijk gezegd, dat voelt best beroerd. Zelfs als het maar over één enkele kleine vlinder gaat. Daarom had Hanneke wat bedacht. Zodra een rups zich had verpopt, haalde zij de pop van de plant af en hing hem aan ons prikbord. Zo bleven veel rupsen gespaard en zagen we dag na dag prachtige vlinders uit hun pop tevoorschijn komen.
In San Nicolas woont een meisje dat regelmatig naar de tienerclub komt. Het is de enige plek waar ze zichzelf kan en mag zijn. Natuurlijk, er worden grenzen aan haar gedrag gesteld, maar als ze een capuchon wilde dragen dan was dat vanaf het begin okee en als ze iets vreemds deed of zei, dan werd daar goed mee omgegaan. Ze praatte vaak met een donkere stem en hield een stoere en semi-verlegen houding aan. Het was niet makkelijk om met haar te communiceren. Hoewel ze prima Engels en Nederlands verstaat, kwamen al haar antwoorden terug in verongelijkt Papiaments gemompel. Of ze draaide haar hoofd weg, verschool zich in haar capuchon en keek de andere kant op. Afgelopen zaterdag bracht ik haar naar huis en het viel me op dat ze er verzorgd uitzag. Ze droeg niet langer die eeuwige capuchon en ze had mooie dreadlocks en een nette bril op haar hoofd. Ze keek helder uit haar ogen en ze praatte met de andere kinderen in de bus op een lichte toon, zoals ik nog niet eerder had gehoord. Ik heb natuurlijk geen idee wat precies maakt dat ze zo veranderd is, maar wat mij wel opviel is dat ze zich vrij voelde en contact maakte. En toen ik haar thuis afzette en haar een fijne avond wenste, kreeg ik zowaar een glimlach terug. Mooi om te zien hoe de tienerclub als een soort van prikbord mag fungeren voor de jongeren die zich nog moeten ontpoppen. Voor mij was dit een avond met een gouden randje.