Ons wasmiddel werd ‘s nachts gestolen. Uit het washok. We hadden die ervaring eerder al een keer gehad, maar nu gebeurde het drie nachten achter elkaar. Reden om dit voor de toekomst te voorkomen. En dus bedachten we allerlei snode plannetjes. De film Home Alone was er niets bij. We zouden dit varkentje wel eens even wassen. Puntje bij paaltje besloot ik een alarmpje te plaatsen op de deur van het washok. Maar ja, dat alarmpje zou pas dertig seconden na het activeren afgaan. Dat was natuurlijk niet voldoende. Dus ik besloot een deep fake wasmiddelfles te maken, gevuld met een beetje Windex voor de kleur en veel water. Ook deed in een scheut chloor in de fles, zodat we onze dief op straat zouden herkennen mocht hij alle maatregelen weten te omzeilen. Voor het extra effect bonden we vier blikjes met garen aan de fles. Wellicht zou het geluid van rammelende blikjes ons wakker maken. Genietend van alle voorbereidingen togen we die avond naar bed. Mijn telefoon en de voordeursleutels lagen klaar en ook de riem van Blue voor als ik gevaar zou zien. Maar natuurlijk gebeurde er tijdens de eerste nacht helemaal niks. De tweede nacht was het wel raak. ‘s Ochtends vroeg om kwart over zes ging het alarm af. Ik was meteen klaarwakker en zag door het raam nog net een wat oudere man naar onze poort vluchten, die op een kier stond. Ik zette snel het alarm uit en ging er achteraan. Hij zag me komen, probeerde nog een uitweg te vinden, maar wist dat hij betrapt was. Ik heb hem maar eens duidelijk aangesproken, een mooie foto van hem gemaakt met mijn telefoon (fijn die voorbereiding) en hem gezegd dat ik de volgende keer de politie zou inschakelen. Hij was duidelijk geschrokken, wat ik dan ook wel weer aandoenlijk vond. Gelukkig heeft hij de les wel begrepen, hij is niet terug geweest. Wie weet koopt hij in het vervolg zijn eigen wasmiddel.
