De vakantieperiode ligt alweer een tijdje achter ons, dus hoog tijd voor een update vanuit Aruba. Deze keer een geschreven update, omdat het opnemen van een video nu iets lastiger gaat. We hebben namelijk tien extra mensen in huis. Lekker druk en heel gezellig!
In de afgelopen maanden is er veel gebeurd. Terwijl we tijdens onze vorige update nog volop in de voorbereiding waren voor de Family Ministry School, ziet onze planning voor het najaar er nu heel anders uit. We hebben moeten besluiten om de school niet door te laten gaan. Dat had een aantal redenen. Allereerst kregen wij alle drie (Erik, Hanneke en Hielke) Covid. Hoewel we hier en daar stevige hoestbuien hadden en ons erg moe voelden, hebben we daar gelukkig verder niet heel veel last van gehad. Maar het duurde wel even voordat we weer helemaal beter waren. Vooral voor mij (Erik) heeft het echt even geduurd en ik heb ook mentaal een klap gekregen door het ziek zijn. Daardoor heb ik momenteel wat burn-out klachten. Ik moet dus even goed opletten wat ik wel en wat ik niet doe. Het gaat gelukkig al een stuk beter dan een aantal weken geleden, maar dit proces gaat wel even duren. Daarom hebben we besloten om onze werkzaamheden tot het einde van dit jaar te beperken tot een minimum. Willen jullie bidden dat ik voldoende kan uitrusten en dat ik nieuwe energie kan opdoen? Dank jullie wel.
Verder hebben we de school afgezegd omdat we onvoldoende aanmeldingen kregen. Alle voorbereidingen leken goed te lopen, waardoor we nog vrij lang dachten dat de school gewoon door moest gaan, maar uiteindelijk werkt het niet als zich te weinig studenten aanmelden en dat was het geval. We hadden ook gerekend op een vrijwilligersteam vanuit Florida dat ons zou komen helpen met een aantal praktische voorbereidingen. Maar die konden op het laatste moment niet komen vanwege Covid en mede daardoor konden we huisvesting die we nodig hadden ook niet voldoende op orde brengen om alle mensen te kunnen opvangen. Als klap op de vuurpijl werd het busje dat we op het oog hadden onder onze neus verkocht aan iemand anders. Uiteindelijk was het daardoor heel duidelijk dat het niet de bedoeling was om de school nu te draaien.
In overleg met de schoolleiders (Frank & Elsbeth) hebben we alles afgezegd. Frank & Elsbeth besloten toch naar Aruba te komen, uiteraard samen met hun kinderen en Jop & Emilia. Emilia helpt Elsbeth met de kinderen en haar man Jop werkt vanuit hier. Dat gaat gemakkelijk omdat het bedrijf waar Jop voor werkt ondersteuning verleent aan een aantal Amerikaanse bedrijven. Voor hem is het dus extra handig dat hij nu in dezelfde tijdzone aan het werk is als de klanten van zijn werkgever. Toen Frank & Elsbeth besloten hadden om toch naar Aruba te komen, hebben ze nog gezocht naar een eigen plek waar zij konden verblijven, maar dat bleek niet eenvoudig. Dus uiteindelijk hebben we besloten dat ze bij ons konden verblijven. In de aankomende maanden zullen we met elkaar optrekken, en het werk hier verder opbouwen en uitvoeren. Wat een zegen om extra mankracht hier te hebben en er een tijdje niet alleen voor te staan.
In de tussentijd stond het werk niet stil. Hanneke en ik hebben bij een kerk een cursus luisterend bidden mogen geven. Thema’s die voorbijkwamen waren: God’s liefde voor ons, Manieren waarop God spreekt, Get ready, en De praktijk. Wat was het bijzonder om de honger te merken naar meer van God. Eén deelnemer zei achteraf tegen mij: “Ik heb zoveel geleerd, deze avonden hebben mijn leven veranderd. Nu weet ik dat God een relatie met mij wil hebben.” We zijn er dankbaar voor dat God door ons heen wil werken om mensen dichter bij God te brengen. We hopen in de toekomst deze cursussen opnieuw te kunnen geven.
In de afgelopen tijd heb ik een aantal counselingstrajecten afgerond. Een paar stopten iets eerder dan gepland omdat ik ziek was, maar de meesten heb ik op een goede manier af kunnen ronden. Eén van de cliënten kreeg na onze gesprekken zijn familie (die helemaal uit elkaar lag) op bezoek. Van tevoren keek hij er naar uit, maar vond hij het ook wel spannend hoe dit zou lopen. Toen ik hem achteraf vroeg hoe het was gegaan, zei hij: “Het was heel leuk, de gesprekken hebben me geholpen om met de situatie om te gaan.” Wat een zegen dat hij door de gesprekken meer handvatten heeft gekregen, waardoor het bezoek goed verliep.
Aan het begin van deze update vertelde ik van het busje dat onder onze ogen werd verkocht aan iemand anders. Dat was niet het einde van het verhaal! Want een paar weken later kwamen we alsnog een geschikte bus tegen en die staat inmiddels hier voor de deur! Het is een mooie 9-persoons bus uit 2017, waar we de komende jaren mee verder kunnen en… hij is afbetaald. Dankzij bijdragen vanuit het Diaconaal Steunfonds (DSF) van de CGKZwolle, een aantal kerkleden en zakelijke relaties, konden we de bus kopen en de verzekering voor het eerste jaar betalen. Zo bijzonder, hoe de Here door al deze mensen heen heeft gewerkt om het werk van YWAM Aruba verder op gang te helpen! De bus wordt inmiddels al goed gebruikt en we hopen over een tijdje een video te maken waarin dat ook voor jullie zichtbaar wordt.
Als laatste nog even een korte update van ons persoonlijk. Zoals jullie vast wel gemerkt hebben, konden we het dit jaar niet volhouden om iedere maand een update op onze website te plaatsen. Sorry daarvoor! We weten dat een aantal van jullie erg met ons meeleven en graag goed op de hoogte blijven. Maar omdat we steeds meer werk hebben hier en we zelf ook graag gezond blijven, kiezen we ervoor om onze updates in het vervolg eens per twee maanden op de website te plaatsen. We blijven verder wel op dezelfde manier werken, zodat onze updates ook achteraf terug te zien zijn op onze website. Dank jullie wel voor al jullie steun. We genieten erg van berichtjes tussendoor of van (onverwachte) post. Die komt soms pas maanden na het versturen binnen, maar dat maakt het plezier voor ons niet minder. Wij bidden regelmatig voor jullie. Hoewel we niet in Nederland zijn en even bij mensen langs kunnen gaan, is dit wel iets wat we kunnen doen en we doen dat graag! Willen jullie voor ons blijven bidden? Pionieren in een ander land is vaak niet eenvoudig en we missen het dat we (vanwege de verblijfsvergunningen) niet naar Nederland kunnen. We kunnen jullie gebed dus goed gebruiken.
Verder gaat het goed met ons. We zijn dankbaar voor het werk dat we mogen doen. Jorian doet het fantastisch in Nederland en Hielke is flink op stoom met het afronden van zijn school hier. We zijn trots op allebei!
Jorian wordt komende donderdag 21 jaar, op 21 oktober ’21. 😉 De verjaardagen van Hielke (hij werd 18 op 23 augustus!!) en Hanneke vielen in het water, maar we hopen ze op de 24e te vieren op het strand met vrienden van hier. 🙂 Dan vallen ze letterlijk in het water!
Dit was de update voor nu, hieronder vindt je nog wat foto’s. We hopen de volgende keer weer een filmpje te maken.
Hielke is 18!! 
Een beetje een treurige 18e verjaardag… 
We leren papiamento in de kerk! 
Lol met oogjes… 🙂 
Lol met oogjes… 🙂 
Joepie! We gaan onze verjaardagen vieren op het strand 
Hielke balanceert van alles. Hier een luizenkam. 
Hielke balanceert van alles. Hier twee geo driehoeken en een gradenmeter. 
Blue blijft geweldig! 
We zien veel cactussen, maar sommige zijn echt mooi gevormd!
Veel liefs van ons!